نگاهی به زمان کوری و اشتغال

آیا آ،ین نسخه ویروسی TikTok را دیدید که در آن TikToker شکایت می‌کند که در طی مصاحبه‌ای که در مورد امکانات موجود برای «زمان کوری» جویا می‌شود از سوی یک کارفرمای احتمالی مورد بی‌احترامی قرار گرفته است – اصطلاحی که ظاهراً برای توصیف دشواری در به‌موقع‌بودن او در نظر گرفته شده است؟ از زمان نگارش این وبلاگ، نزدیک به 27000 نظر در پاسخ به این TikTok ارسال شده است، ا،ریت قریب به اتفاق نسبتاً نسبت به پوستر انتقاد دارند، بسیاری نشان می‌دهند که «محل اقامت» مورد نیاز یک ساعت زنگ دار یا احساس مسئولیت شخصی بیشتر است.

در ظاهر، نادیده گرفتن این TikTok و ادامه کار آسان است. اما آیا در اینجا یک موضوع واقعی قانون کار وجود دارد؟ آیا «فیلسوف_ آشوب‌زده» واقعاً می‌تواند به دلیل ناتو، ظاهری‌اش در وقت‌شناس بودن، مستحق اقامت در محل کار باشد؟

قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت (ADA) ایجاب می‌کند که کارفرمایان برای افراد واجد شرایط دارای معلولیت، تسهیلات معقول ارائه دهند تا بتوانند وظایف شغلی ضروری خود را انجام دهند. عبارات زیر خط کشی شده مهم هستند، بنابراین اجازه دهید به هر یک از آنها نگاه کنیم.

• یک “فرد واجد شرایط” برای اه، ADA، کارمند یا متقاضی است که شرایط لازم را برای موقعیتی که در اختیار دارند یا به دنبال آن هستند، با یا بدون تسویه حساب معقول، برآورده کرده و قادر به انجام وظایف اساسی است.

• «کارکردهای ضروری شغلی» آن دسته از وظایف و مسئولیت‌هایی هستند که برای موقعیت شغلی اساسی هستند و بدون تغییر ماهیت شغل قابل تغییر نیستند.

• “ناتو،” یک نقص جسمی یا ذهنی است که به طور قابل ملاحظه ای فرد را در یک فعالیت اصلی زندگی محدود می کند.

• “انطباق معقول” تعدیل شغلی است که به یک فرد واجد شرایط دارای معلولیت قادر می‌سازد تا وظایف اساسی شغل را انجام دهد، اما سختی‌های بی‌رویه را بر کارفرما تحمیل نمی‌کند.

اکنون این اصطلاحات تعریف شده اند، سؤالاتی که TikTok مطرح می کند عبارتند از: (1) آیا «فیلسوف_آشوب» واجد شرایط بوده و می‌تواند وظایف اساسی موقعیتی را که به دنبالش بود انجام دهد یا خیر. (2) آیا او از کار افتاده است. و (3) اینکه آیا کارفرما می تواند برای چنین ناتو، امکانات من،ی فراهم کند یا خیر.

ما نمی د،م که او برای چه موقعیتی درخواست داده بود، یا وظایف اساسی آن موقعیت ممکن است چه باشد، اما فرض کنیم که او می تواند ثابت کند که او یک “فرد واجد شرایط” برای این موقعیت است.

سؤال بعدی این است که آیا ادعای او «کوری زم،» – احتمالاً، یک الگوی دائمی تأخیر – یک معلولیت است؟

برخی از شرایط سلامت روان، مانند اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)، می تواند باعث از دست دادن تمرکز افراد شود که می تواند باعث تاخیر شود. شرایط فیزیکی نیز می تواند در اینجا مطرح باشد – اگر او از نارکولپسی یا آپنه خواب رنج می برد، که باعث خواب آلودگی او می شود و گاهی اوقات در زمان های ناخواسته به خواب می رود و منجر به تاخیر مزمن او می شود، چه؟ یا اگر برای یک بیماری مادام العمر که باعث خواب آلودگی می شود دارو مصرف می کند؟ نکته اینجاست که به راحتی می‌توان به TikTok-er بر،ب کلیشه‌ای ژنرال Z زد، به سادگی به دنبال یک پاس رایگان برای دیر رسیدن به محل کار بود، در حالی که او با آرامش روز خود را با لذت بردن از لاته شیر جو دوسر ماچا و نان تست آووکادو شروع می‌کند. اما این یک اشتباه خواهد بود.

مطمئناً، اگر چیزی که در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم فردی است که به سادگی نمی تواند به موقع به دلیل تعلل، بی نظمی یا مسئولیت شخصی کافی برای رسیدن به موقع باشد، این یک معلولیت محسوب نمی شود و بنابراین هیچ گونه ا،امات اسکان تحت ADA را شامل نمی شود. اما اگر تأخیر او نتیجه یک ناتو، واقعی باشد، ممکن است نیاز به مسکن باشد.

کارفرمایان معمولاً نمی توانند از متقاضی بپرسند که آیا معلولیت دارند یا خیر، اما می توانند از متقاضی بپرسند که آیا می توانند وظایف اساسی شغل را با یا بدون مسکن انجام دهند. اگر متقاضی بگوید که عموماً می‌تواند اما نمی‌تواند متعهد به حضور به موقع باشد، ممکن است کارفرما بپرسد که چرا. اگر او پاسخ دهد، یا در غیر این صورت داوطلب شود که دلیل مشکلات او با وقت‌شناسی مربوط به معلولیت است، پس این موضوع این موضوع را مطرح می‌کند که تطبیق «معقول» برای ناتو، او چیست؟ کارفرمایان عموماً این حق را دارند که از کارکنان خود بخواهند به موقع به محل کار خود مراجعه کنند. کارمند، که به طور مزمن دیر وارد می شوند، از جمله می توانند برنامه های کاری و خدمات مشتری را ،اب کنند، باعث رنجش کارکن، شوند که باید کارمند دیررس را پوشش دهند، و هزینه های اضافی حقوق و دستمزد را به کارفرمای، که مجبور به پرداخت اضافه کاری به سایر کارمندان هستند، تحمیل می کنند. ش،گی را از کارمندی که دیر می رسد بردارید. با این حال، در مواردی که ممکن است سریع بودن مطلق کارکرد ضروری یک شغل نباشد، یک محل اقامت برای یک فرد دارای معلولیت که بر وقت‌شناسی آنها تأثیر می‌گذارد، مانند اجازه دادن به آنها برای گزارش به محل کار در یک پنجره 15 دقیقه‌ای بر خلاف زمان تعیین‌شده خاص، ممکن است سختی بی مورد بر کارفرما تحمیل نکنید.

نکته اینجاست که حتی در موقعیت‌های به ظاهر پوچ – مانند اینجا، جایی که به نظر می‌رسد متقاضی اجازه می‌خواهد مرتباً دیر به محل کارش برسد – ممکن است مسائل قانونی وجود داشته باشد که نیاز به بررسی من، تحت قانون قابل اجرا دارد.