پنجشنبه 5 ژانویه 2023
Apple Inc. v. Zipit Wireless, Inc. (IPR2021-01124, -01125, -01126, -01129)
کتی ویدال کارگردان فیلم جدیدی منتشر کرده است تصمیم مقدماتی خود به خود که بر استاندارد انصراف از مسابقه تاثیر می گذارد بین احزاب بررسی ها (IPRs). این تصمیم پس از آن اتخاذ شد که هیئت محاکمه و تجدیدنظر اختراع (هیئت مدیره) چهار حکم مخالف علیه مالک پتنت Zipit Wireless, Inc. (Zipit) صادر کرد. در ژوئن 2021، Apple Inc. شش دادخواست برای IPR ارائه کرد و این شش پرونده همگی به همان پانل APJ واگذار شدند. هیئت مدیره در هر شش مورد حقوق مالکیت م،وی را ایجاد کرد و در پاسخ، زیپیت پاسخ‌های مالک حق اختراع را به دو مورد از IPR ارسال کرد، اما تصمیم گرفت که در چهار IPR باقی‌مانده پاسخی ارائه نکند.
هیئت متعاقباً در 21 سپتامبر 2022 جلسه استماع برگزار کرد، که طی آن از Zipit پرسیده شد که آیا “اگر تصمیم کتبی نهایی یا قضاوت مع، در رابطه با آن حقوق مالکیت م،وی وارد شده باشد، اعتراضی ندارد” (اشاره به چهار IPR که رسماً با پاسخ صاحب امتیاز). Zipit پاسخ داد که هیچ مخالفتی با چهار IPR ارائه نکرده است و در صورتی که “هیئت مدیره آنها را تشخیص دهد” در مورد قضاوت کتبی نهایی یا نظر مخالف اعتراض نخواهد کرد. [Apple, as the pe،ioner] بار اثبات خود را بر عهده گرفته اند.» هیئت مدیره اظهارات زیپیت را به ،وان انصراف از دادرسی مورد اعتراض تلقی کرد و پس از آن چهار قضاوت نامطلوب زیر 37 CFR § 42.73 (b) (4).
با این حال، استدلال هیئت مدیره برای قضاوت نامطلوب باعث شد ویدال مدیر شود خود به خود تصمیم مقدماتی مدیر مشاهده کرد که عدم مخالفت زیپیت به م،ای کنار گذاشتن مسابقه نیست، بلکه باید به گونه‌ای من،تر تفسیر شود که Zipit بیان می‌کند که از هیئت می‌خواهد شواهد شاکی را بسنجد و طبق استاندارد رویه‌ای که در IPR استفاده می‌شود، تصمیم لازم را اتخاذ کند. از آنجا که هیئت مدیره به اشتباه اظهارات زیپیت را به ،وان یک انصراف کامل تلقی کرد، مدیر ویدال قضاوت های منفی هیئت مدیره را لغو کرد و به هیئت بازگردانده شد تا مشخص کند آیا زیپت مسابقه را رها کرده است یا خیر، و در غیر این صورت، تصمیم کتبی نهایی در مورد شایستگی های مربوط به قابلیت ثبت اختراع را صادر کند. ادعاهای مورد اعتراض
تصمیم مدیر یادآوری می‌کند که مالک پتنت تا چه حد ممکن است نیاز به انتخاب کلمات خود در طول یک IPR داشته باشد، اما این تصمیم همچنین شکاف احتمالی را در چگونگی تفاوت بار رویه‌ای برای ایجاد یک IPR با بار مورد استفاده برای تصمیم نهایی نشان می‌دهد. یک IPR به طور خاص، تحت 35 USC § 314، نمی توان یک حقوق مالکیت م،وی ایجاد کرد مگر اینکه درخواست کننده الف احتمال معقول که حداقل بر یک ادعا پیروز خواهند شد. با این حال، پس از ایجاد، IPR بر اساس انجام می شود 35 USC § 316، که بار خواهان را با نشان دادن غیرقابل ثبت اختراع توسط الف برتری شواهد. به نظر می رسد تصمیم مدیر ویدال حداقل یک برد کوچک برای صاحبان پتنت باشد زیرا به نظر می رسد روشن می کند که صاحبان پتنت می توانند به طور رسمی در یک IPR شرکت نکنند (مثلاً برای صرفه جویی در منابع)، در حالی که همچنان از هیئت مدیره درخواست می کند که شرایط لازم را انجام دهد. یافته های غیرقابل ثبت اختراع بر اساس دادخواست و شواهد همراه.
در عین حال، این تصمیم این سؤال را باز می گذارد که آیا استانداردهای متفاوت اعمال شده برای مؤسسه در مقابل تصمیمات کتبی نهایی منجر به این شرایط می شود که بار اول برآورده می شود اما دومی نه، حداقل در شرایطی که صاحب اختراع انتخاب می کند. تا پاسخ رسمی صاحب امتیاز ثبت نشود. به نظر می‌رسد که هیئت می‌تواند به دلیل استحکام دادخواست علیه ادعای الف، ادعاهای الف و ب را به تنهایی مطرح کند، اما در نهایت ادعای ب را در یک تصمیم کتبی نهایی تایید کند، حتی در صورتی که مالک حق ثبت اختراع از طریق تسلیم یک درخواست اعتراض نکند. پاسخ رسمی تصمیمات آتی هیئت مدیره در این موارد و سایر موارد مشابه باید به روشن ، هر گونه تفاوت عملی بین استاندارد برای مؤسسه در مقابل استاندارد برای یافتن نهایی غیرقابل ثبت اختراع کمک کند.
منبع: https://www.natlawreview.com/article/new-،pe-patent-owners-w،-can-t-or-don-t-file-formal-responses