آنچه شرکت های ساخت و ساز و توسعه باید در مورد ESG بدانند

شرکت‌های بزرگ ساخت‌وساز یا توسعه باید توجه داشته باشند، زیرا تولیدکنندگان و سایر شرکت‌های بزرگی که با مصرف‌کننده مواجه هستند برای رسیدگی به مسائل مربوط به مسائل زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) تلاش می‌کنند. ا،ر شرکت‌های سهامی عام در این بخش‌ها در مسیر ایجاد برنامه‌های ESG و پیاده‌سازی مک،زم‌های حسابداری و گزارشگری مرتبط هستند.

به طور خاص، شرکت هایی که به دنبال مشارکت عمومی-خصوصی هستند (P3) ممکن است با انتظارات یا خواسته های منحصر به فرد ESG از سوی نهادهای عمومی مواجه شوند. از تعهدات پایداری و منبع یابی و مشخصات عملکرد کار گرفته تا انتظارات عدالت زیست محیطی، شرکتی با یک برنامه قوی ESG مجهزتر خواهد بود تا پروژه های P3 را به طور معتبر دنبال کند و انجام دهد.

مسائل منحصر به فرد ESG ممکن است در پروژه های توسعه یا زیرساخت بزرگ ایجاد شود. اگرچه تجزیه اعداد و ارقام سخت است (کربن جاسازی شده از فعالیت های ساختم، اغلب با انتشارات عملیاتی از محیط ساخته شده ،یب می شود)، فعالیت های ساختم، در سراسر جهان مقدار قابل توجهی از گازهای گلخانه ای (“GHG”) را تشکیل می دهند. به ،وان یک مثال، تولید و استفاده بتن به تنهایی 4 تا 8 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جه، را تشکیل می دهد. از جنبه تأثیر اجتماعی، پروژه‌های زیرساختی بزرگ اغلب شامل مناقشات بر سر حق راه یا تغییر کاربری زمین است که باعث نگر،‌های عدالت زیست‌محیطی می‌شود (به ،وان مثال، پروژه‌های خط لوله یا انتقال در سراسر سرزمین‌های بومی؛ حق ارتفاق یا اقدامات حوزه برجسته در محله‌های شهری محروم). بزرگ‌ترین پروژه‌های زیربنایی می‌توانند شامل تغییر زمین و/یا جابه‌جایی مردم باشد. به شرکت هایی که به دنبال مدیریت مثبت چنین مسائلی هستند، توصیه می شود که سفر ESG خود را شروع کنند.

آنچه ESG نیست

برنامه‌های ESG شرکتی نباید به‌،وان تمرینی برای جلب رضایت سهامداران، اعضای هیئت‌مدیره یا جوامع در نظر گرفته شوند. هر ت، که با آن هدف شروع شود، هدر دادن منابع شرکت است و ارزش ماندگاری برای سازمان ایجاد نخواهد کرد.

مانند هر طعم بالقوه دهه (به ،وان مثال، استانداردهای ISO، سیستم های مدیریت زیست محیطی را ببینید)، انتخاب چیزی “از قفسه” و فقط انجام آن مفید نیست. تجربه ما این است که هر چیزی که «خارج از قفسه» باشد، پس از «انجام شدن»، مستقیماً به قفسه برمی‌گردد. به همین ترتیب، مراقب هر مشاوری باشید که ادعا می‌کند رویکرد «plug and play» را ارائه می‌کند.

ESG چه چیزی می تواند باشد

ما فکر می کنیم تمرکز بر ESG به ،وان یک ابزار مدیریتی بالقوه برای درک و مدیریت مسائل مرتبط با دسته خاصی از اثرات یا خطرات برای یک سازمان بهتر دیده می شود. به ،وان مثال، یک برنامه ESG، اگر به درستی اجرا شود، می تواند مناطق آسیب پذیر منحصر به فرد را شناسایی کند (مثلاً خطرات زیست محیطی یا خطرات اجتماعی مرتبط با اقدامات شرکت). در این پرتو، یک برنامه ESG باید بر روی حوزه‌های خطر منحصر به فرد موسسه (شرکت یا نهاد ،تی) تمرکز کند. یک شرکت سهامی عام می‌خواهد به معیارهای گزارش‌دهی استفاده شده توسط سرویس‌های رتبه‌بندی مختلف و هرگونه ا،امات افشای عمومی (مانند قو،ن گزارش‌دهی پیشنهادی SEC در ایالات متحده) توجه داشته باشد. این مک،سم‌ها گستردگی برنامه و مک،سم‌های گزارش‌دهی را دیکته می‌کنند، اما همه سازمان‌ها باید وارد فرآیند ESG شوند تا به مناطقی که بیشترین تهدید بالقوه برای سازمان داده شده را رسیدگی کند.

برای ملموس تر ، این (جناسی در نظر گرفته شده)، هر سفر ESG باید با ارزیابی خطرات ESG و تعیین اه، و معیارها آغاز شود. به ،وان مثال، سازم، که پروژه‌های ساختم، بزرگ را انجام می‌دهد، ممکن است خطرات ESG منحصربه‌فردی مرتبط با تامین مواد را درک کند و بر همه چیز تمرکز کند، از منابع بدون درگیری و شیوه‌های کار منصفانه گرفته تا استفاده از مواد پایدار. همانطور که در بالا ذکر شد، سازمان‌های دیگر ممکن است چالش‌ها و فرصت‌های منحصربه‌فردی با اجرای پروژه فیزیکی و استفاده از زمین برای رسیدگی به اثرات احتمالی بر جوامع محلی یا منطقه‌ای داشته باشند.

یک سیاست ESG متفکرانه و توسعه‌یافته ساختاری را در اطراف این ارزیابی‌های ریسک فراهم می‌کند و با ایجاد معیارها، اه، و مک،سم‌های گزارش‌دهی داخلی و خارجی باعث شناسایی مسائل کلیدی، کاهش ریسک‌ها و مسائل و موفقیت پایدار می‌شود. اگر به خوبی انجام شود، اجرای یک خط مشی ESG به تصمیم گیری کمک می کند و اجرای پروژه را آسان می کند. اگر ضعیف انجام شود، می تواند مانع هر دو شود.